۱۳۸۸ تیر ۱۹, جمعه

مصاحبه تلويزيون الجزيره - انگلیس-- با یک دختر دانشجو در تهران 18/4/1388


دختر دانشجو : ما دانشجويان هوادار مجاهدين خلق هستيم كه تظاهرات خود را از خيابان كارگر آغاز كرديم و به سمت دانشگاه تهران حركت كرديم. حركت ما به صورت ضربه زدن و متفرق شدن بود. زيرا نيروهاي امنيتي در سراسر خيابانها مستقر شده و حتي خودروهاي زرهي آورده بودند و قصد داشتند نگذارند جمعيت شكل بگيرد. آنها با خشونت به ما حمله كردند و ما را متفرق نمودند، ما به خيابانهاي اطراف رفتيم و دوباره به خيابان اصلي بازگشتيم. ما در ابتدا در خيابان كارگر حدود دو تا سه هزار نفر بوديم و شعار الله اكبر و مرگ بر ديكتاتور مي داديم. شمار جمعيت هنگامي كه به مقابل دانشگاه تهران رسيديم، به سرعت به بيش از 10 هزار نفر رسيد. ما آنگاه شعار ”مرگ بر خامنه اي” و ”شاه سلطان ولايت، مرگت فرا رسيده” مي داديم.

مجري: ببخشيد كه وسط صحبت شما مي آيم، آيا شما در اين خشونتهايي كه ميگوييد، گرفتار شديد؟

دانشجو : من داشتم به همين نكته مي رسيدم. وقتي من شعار مرگ بر خامنهاي ميدادم، حدود 10 نفر با هيكلهاي درشت به من حمله كردند و مرا تنها گير آوردند. آنها بهمن حمله كردند و به سختي مرا كتك زدند. سرم شكست و خون تمامي سر و صورتم را گرفت و روي لباسم جاري شد. آنها لباسم را پاره كردند. آنها هيچ رحمي به هيچكس نميكردند، كودك و بزرگ، مرد و زن را بطور وحشيانه يي كتك ميزدند تا تظاهرات شكل نگيرد. در ساعت هفت و نيم عصر، آنها شروع به تيراندازي كردند تا مردم را بترسانند و جمعيت را متفرق كنند. ولي مردم هنوز در صحنه ماندند و تظاهرات ادامه داشت. ما پس از اين كه هوا تاريك شود، به تظاهرات خود در كوي دانشگاه تهران ادامه خواهيم داد.

مجري: ببخشيد، آيا شما ميگوييد كه به تظاهرات خود ادامه مي دهيد، ولي در برابر اين حمله عليه شما كه به گفته شما بسيار وحشيانه است، آيا نتيجه يي دارد؟

دانشجو : بله البته، البته، روحيه مردم بسيار بالاست. هر كسي را كه من ميشناسم و تمامي دوستانم و خودم در وب لاگها ميگويند كه ما اگر هم بميريم، آزادي را براي ايران خواهيم آورد، هرچه كه بهايش باشد، مي پردازيم. امروز بسياري از جوانان ايراني با خانواده خود خداحافظي كردند و به خيابانها آمدند. آنها مي دانند كه بسياري از ما ممكن است دو باره به خانه خود بازنگرديم. ولي اين تصميم ماست و با خانواده خود خداحافظي كرده ايم. ما به راهمان ادامه خواهيم داد و مي دانيم كه موفق خواهيم شد. اين بهترين فرصت براي ما براي ادامه مبارزه مان است. آزادي رايگان بدست نمي آيد بايد با جانمان بهاي آنرا بپردازيم.

مجري: اين نداي يك تظاهركننده در خيابانهاي تهران بودكه خودش در اين تظاهرات به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود





هیچ نظری موجود نیست: